Kamienica zlokalizowana jest w ścisłym centrum miasta. Zbudowano ją według planów mistrza murarskiego F. Schallmanna i mistrza ciesielskiego Ehlera z 1858 dla żony radcy miejskiego pani F. Wende. Mieszkania, w głównej bryle budynku wyróżniają się znaczną wysokością pomieszczeń (od 3,45 – 3,75 m), właściwą XIX wiecznym kamienicom. Detale stolarki okiennej, balustrady balkonów i loggii nawiązują do historii budynku. Działania na styku historycznej tkanki i nowo projektowanych elementów podporządkowano wyeksponowaniu spójnych stylowo i wartościowych elementów zastanej kompozycji. Z umiarem operowano nowo dodanymi elementami w postaci balkonów i loggii zachowując spójność stylistyczną z historycznym wystrojem. Ideą projektowanej przebudowy budynku było zachowanie i wykorzystanie historycznych wartości obiektu jako pożądanych przez przyszłych najemców i właścicieli mieszkań. Odrestaurowanie, odtworzenie oraz nawiązanie do neorenesansowej stylistyki budynku zastosowano w głównej bryle kamienicy oraz oficynie. Część nadbudowana, na zasadzie kontrastu została zaprojektowana z użyciem współczesnych form i materiałów.